En dan toch.. Waar wij al ruim 3 jaar tegenop zien gaat dan toch echt gebeuren. Mijn linker onderbeen zal geamputeerd gaan worden tot onder de knie. Ik zal daarna een prothese krijgen. Tussen September 2018 en nu is gelukkig wel veel meer gebeurd dan alleen deze beslissing, en hoe is het tot deze beslissing gekomen? Is vogelvlucht door de momenten heen!

22 September surprise party Ricardo 

 

Elk jaar ben ik weer op dezelfde datum jarig (joh..) en zo ook weer in 2018. Anne heeft in het geheim (en het gebeurt niet vaak dat ik iets helemaal niets doorhad, maar dat zal wel de drukte geweest zijn) zonder dat ik iets gemerkt heb een super suprise party gegeven voor mijn 25e verjaardag ('k word oud). Iedereen bedankt voor de geweldige avond! 

25 September congres Heerenveen

 

Ik word al ruim 3 jaar vertegenwoordigd door Nostimos Letselschade specialisten (doet Herman erg goed!). Veel verzekeringen worden verkocht door assurantie tussenpersonen. Wanneer er dan iets gebeurt kan de persoon in kwestie een beroep doen op de assurantie tussenpersonen die op hun beurt de partij zoeken die het op kan lossen. Maar wat gebeurt er eigenlijk na een ongeluk, hoe gaan slachtoffers ermee om en hoe reageert de omgeving daarop? Om hier een beeld van te geven werd ik gevraagd een lezing te geven aan deze assurantie tussenpersonen over mijn verhaal, mijn leven en hoe ik dat nog steeds zo positief invul. Ik mocht dit samen doen met Jochem Uytdehaage. De lezing viel mij emotioneel zwaarder dan ik had verwacht maar ik vond het super gaaf om te doen. Jochem en iedereen die er bij was: bedankt!

Voorbereidingen Trouwdag!

 

Na mijn ongeluk ben ik vrij snel gaan proberen verder te gaan met mijn (danwel aangepaste) leven. Het heeft geen zin om stil te staan, jezelf zielig te vinden en helemaal te stoppen met alles wat je lief is. Zoals vele van jullie al weten heb ik in 2017 Anne ten huwelijk gevraagd in Mauritius en ze zei gelukkig ja! Allereerst dachten wij we trouwen in 2018, helaas werd ik weer een aantal keer geopereerd en ik wilde liever niet met krukken of rolstoel naar het altaar. We verplaatsten de trouwdag naar 2019. Helaas is de kans zeer groot dat ik alsnog op een kruk of twee krukken bij het altaar sta door de aanstaande amputatie. Natuurlijk ga ik keihard trainen en revalideren om de openingsdans met Anne te halen zonder krukken. We zijn nu volop bezig met de voorbereidingen op deze speciale dag, can't wait!

Aantal foto's (C) De Kruimel 

2 Oktober geregistreerd partnerschap 

 

Voordat wij gaan trouwen wilden wij alvast de eerste stap zetten door het aangaan van een geregistreerd partnerschap. Zo is alles geregeld mocht er toch onverhoopt iets fout gaan (er komt o.a. toch een zware operatie aan) Ik houd van je Anne! Bedankt Niek en Nienke (en special guest Jeroen) voor het vertrouwen in de relatie van mij en Anne door te fungeren als getuigen!

2 Oktober geboorte Liam

 Op 2 Oktober 2018 zijn Anne en ik tante en oom geworden van Liam Fecken. Een bijzondere gebeurtenis!

4 Oktober, het volledig belasten van het been

 

Na 3 jaar van keihard trainen, keihard vallen en weer opstaan en vele tegenslagen leek het op 4 Oktober 2018 in eens allemaal klaar te zijn! De CT scan gaf aan dat alles vast leek te zitten en dat ik na ruim 3 jaar eindelijk zonder krukken verder kon leven. We konden het niet geloven, was het echt zo? Na 3 jaar weer lopen, zonder krukken, geen operaties meer, weer verder leven/werken en genieten? Vandaag de dag weet ik helaas wel anders. Toch heb ik nog sowieso 2 weken mogen genieten van het lopen op mijn eigen twee benen. Ook al had ik die 2e week al heel veel pijn, toch heb ik mogen proeven van de eindstreep zoals ik die in mijn hoofd had.

19 Oktober contract tekenen bij SUEZ en 1 November mijn eerste werkdag

 

3 jaar had ik nauwelijks gewerkt. (Alleen maar twee studies afgerond, een zorgboerderij opgezet en een eigen bedrijf gehad) maar toch, geen collega's, geen gezamenlijk doel, geen doorgroeimogelijkheden, en ga zo maar door! Omdat het been er zo goed uit zag ben ik gaan solliciteren naar een nieuwe baan. Een baan waar ik mijzelf weer voor de volle 100% kon inzetten, kon doorgroeien en mijzelf ontwikkelen. Deze baan vond ik bij SUEZ. Na een aantal sollicitatiegesprekken mocht ik 1 November starten bij SUEZ als accountmanager. Eindelijk weer collega's (en ja, deze zijn super!) en alle mogelijkheden weer voor mij! Het mooie aan SUEZ vind ik toch wel de drive van het bedrijf om de wereld te verduurzamen en beter achter te laten voor de generaties die na ons komen, en ik mag hier nu aan meehelpen, hoe tof is dat?! Daarnaast is het een zeer sociaal bedrijf, waarom? Dat zal ik vertellen.

 

Na mijn ongeluk was het voor mij beter om  sowieso in beginsel automaat te rijden, dit werd direct geregeld door SUEZ. Ook kon ik niet direct voor 40 uur starten omdat ik onder andere nog revalideerde en gebruik maakte van fysio, geen probleem! Je gezondheid gaat altijd voor! Daarnaast denken alle collega's mee en helpen waar het nodig is. Ik haal extreem veel energie uit mijn werk! Een tip aan iedereen: ook al is het loon nog zo belangrijk voor je, het belangrijkste is dat je plezier hebt in je werk, want misschien is de kans klein, alles kan zo voorbij zijn..

Het toppunt is dan toch wel het moment dat ik daadwerkelijk door mijn been zakte. Mijn leidinggevende belde mij op (ik dacht ik ga in de ochtend nog even naar een afspraak en vanmiddag wel naar het ziekenhuis) en vertelde dat ik direct vrij moest nemen en naar het ziekenhuis moest gaan en pas terug mocht komen wanneer ik uitslag had. Ook het moment dat ik vertelde toch weer op krukken te moeten lopen en dat het been er misschien afgaat vertelde hij mij dat op krukken lopen niet uitmaakt. Gewoon op krukken naar de klanten. Dit heeft mij erg veel energie gegeven, ikzelf voelde mij in het begin minder representatief met krukken, maar hij nam dat gevoel weg. Ook wil ik SUEZ bedanken dat nu ze weten dat ik er een aantal maanden uit ga (na de amputatie) ik toch in dienst mag blijven en ze alles voor mij willen doen om mij in die maanden te ontwikkelen en sterker terug te komen in het werkveld. Ook mijn arbeidsdeskundige/letselschade advocaat en Nationale Nederlanden wil ik bedanken voor het meedenken en SUEZ financieel tegemoet te willen komen wanneer ze mij in dienst houden en verder willen laten ontwikkelen. 2019 wordt mijn jaar, ook op carrière niveau!  

22 November, het hoge woord is eruit.

 

Op 22 November was dan toch het hoge woord eruit. Het onderbeen is dwars door midden en het bot op sommige plaatsen dood.. Op dit moment hebben Anne en ik besloten dat het genoeg geweest is. Het moment van amputatie is dan toch aangekomen. Na 11 operaties geeft de rest van mijn lichaam en geest dan nu toch aan het wil niet meer. Ik heb er de afgelopen jaren alles aan gedaan om het been te redden, zoveel operaties, medicatie, pijn, stress en tijd alleen (en zeker niet alleen voor mij!)  dat ik nu kan zeggen, ik heb er vrede mee. Op onderstaande foto's kijken Anne en ik naar documentaires en films over alles wat er met amputatie te maken heeft. Ik heb op dit moment veel gesprekken gehad met artsen, revalidatieartsen en heel veel ervaringsdeskundigen (mensen met amputaties, ook van mijn leeftijd) dat ik het nu 100% zeker weet, mijn onderbeen gaat eraf. Ik denk dat dit ongeveer eind Februari/begin Maart gaat plaatsvinden, dit hoop ik rond 5 Februari te horen. Hoe zwaar de amputatie ook gaat worden, welke moeilijkheden wij in ons leven allemaal gaan krijgen, ik zit weer vol energie, vertrouwen en doorzettingsvermogen om het beste hieruit te gaan halen! Want, het kan altijd erger.  

 

 

Start Villa Vita

 

Na een aantal jaar met z'n allen zwoegen is het moment eindelijk daar, in Februari/Maart start dan eindelijk de bouw van zorgboerderij Villa Vita te Emmer-Compascuum (http://www.villavita.nl). Op de website van Villa Vita gaan wij jullie op de hoogte houden met informatie en foto's van de bouw! 

Vloggen

 

Nu ik mijzelf aan het inlezen ben op het gebied van amputatie kom ik erachter dat er heel weinig beeldmateriaal is over het gehele traject vanuit de ogen van iemand met een (aanstaande) amputatie. Het is een stuk makkelijker om je voor te bereiden (in hoeverre dat met deze keuze al kan) op de amputatie als je iets beter weet wat er gaat komen. Zowel de goede momenten maar misschien nog wel belangrijker de moeilijke momenten. Daarom heb ik besloten (als het UMCG en andere instanties het ook goed vinden) mijn hele aankomende traject van het begin tot het eind te vloggen en vast te leggen. Ik zal de verschillende YouTube links op mijn Facebook plaatsen. Mocht iemand nog tips hebben dan hoor ik dit graag!