''Hoe kan jij zo positief blijven?'' ''Hoe kom jij de dagen door?'' ''Je bent niet depressief geweest?'' 

Een aantal vragen die mij vaak gesteld worden. Vaak is het antwoord van mijn kant: ''Ach, ik heb geen andere keus, ik ben toch te jong om nu al, ook al is het tijdelijk, achter de geraniums te gaan zitten mokken.''

Vrienden, familie en liefde, omarm het, gebruik het!  

 

Nee, ik ben niet een of andere goeroe op het gebied van positiviteit. Ook ik heb wel dagen dat ik denk stik allemaal. Op zulke momenten grijp ik vaak naar muziek en dan vooral county of nummers als: ''annie uut de bochte''. Geen sentimenteel gezeur. Vaak hoor ik dat mensen juist wanneer ze verdrietig zijn muziek opzetten van bijvoorbeeld Marco Borsato of Andrea Bocelli. Naar mijn mening en ervaring werkt dit alleen maar averechts. Je gaat dan juist nadenken over alles wat je overkomen is en wat je op dat moment overkomt. Je gaat juist medelijden met jezelf krijgen. Natuurlijk mag je jezelf soms ongelukkig voelen, het leven is gewoon niet altijd even mooi. Zonder ongeluk bestaat er geen geluk. Zonder verdriet geen vreugde. We leven namelijk in een relatieve wereld. 

 

Wanneer je ergens op de dag, wanneer dan ook er gewoon even doorheen zit, denk dan net even anders. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik. Ik wil toch wat tips geven die mij erg geholpen hebben.

 

1. Muziek!

Zoals ik hierboven al omschreven heb, muziek doet heel veel met een mens. Mijn ervaring leert alleen dat wanneer je op moeilijke momenten sentimentele muziek opzet je alleen meer zelfmedelijden creëert. 

 

2. Bedenk: alles komt goed, op welke manier dan ook: leer omdenken.

Hoe zwart je leven er op sommige momenten ook uitziet alles komt een keer goed. Wat er ook gebeurt in je leven, de volgende dag schijnt de zon weer (sowieso een paar dagen per jaar in Nederland), Het wordt vanzelf weer zomer en daarna weer herfst. Ik bedoel, het leven gaat door. Je kan wel stil blijven staan, de rest gaat gewoon door. Probeer van elke dag iets te maken. Lukt dat niet? Bedenk dan een andere manier! Wanneer ik echt er doorheen zit dan denk ik bij mijzelf, het wordt vanzelf avond, ik val dan vanzelf in slaap en morgen is er zeker beter. 

 

3. Er is altijd iets te lachen! 

Er is altijd wel iets om te lachen, ook al moet je dat zelf creëren. Laat de angst los, angst om iets fout te doen, angst om wat komen gaat. Angst is naar mijn mening een emotie. Een emotie kan je sturen of loslaten. Natuurlijk ben ik wel eens bang geweest voor bijvoorbeeld de uitslag van een onderzoek of een aankomende operatie. Bedenk dan: wat er ook gezegd wordt, veranderen doe je het vaak op dat gebied niet. Laat de angst los en probeer te genieten van hetgeen op dat moment. Ga naar buiten een frisse neus halen bijvoorbeeld. Ga even uitwaaien op het strand, ga gewoon bowlen met vrienden of wat drinken op het terras en lach!

 

4. Leer van je tegenslagen.

Iedereen heeft ze: tegenslagen. Heel vervelend en soms erg emotioneel. Maar weet je? Tegenslagen worden pas tegenslagen als jij die betekenis daaraan toekent. Veel van mijn ''tegenslagen'' (en donders dat zijn er een aantal geweest) hebben mij gevormd naar de persoon die ik nu ben. Elke tegenslag probeer ik om te zetten in een levensles, soms gaat dat snel, soms erg langzaam, maar het lukt. Neem een stap terug, relativeer. Stel jezelf de vraag: ''Zie ik dit als een levensles, of laat ik het mijn leven verpesten?'' Ik denk dat het antwoord dan vrij eenvoudig is. Wanneer iets tegenzit word je gedwongen jezelf opnieuw in te stellen op die nieuwe realiteit: een reset. Na de strijd tegen die tegenslag ben je waarschijnlijk gegroeid in bepaalde eigenschappen. Dat wat je op dat moment leert kan later van onschatbare waarde zijn.

 

5. Sluit jezelf niet af.

Toen ik in het ziekenhuis wakker werd lag ik vast op bed. Ik mocht de aankomende 4 week ook niet uit dat bed. Ik kan je vertellen dat ik de gehele kamer (lag in mijn eentje) uit mijn hoofd kende. Ik heb het geluk gehad dat mijn vriendin en moeder zichzelf een beetje opofferde om elke nacht bij mij te slapen, wat te praten. Ook kwamen veel mensen langs. Wat ik wil zeggen is: sluit je niet af voor je omgeving. Praten is zo belangrijk. Ik heb al honderden keren mijn verhaal verteld aan iedereen en nog vind ik het niet erg. De eerste keren kon ik wel janken wanneer ik het vertelde, maar nu heb ik alle emotie eruit gepraat. Wanneer je jezelf afsluit ga je meer en meer denken, malen.. Ik durf met 100% zekerheid te zeggen dat je in een negatieve spiraal komt. Je gaat zelfmedelijden creëren en doemdenken. 

 

6. Zit niet stil, dat brengt alleen gedachten en zelfmedelijden. 

Een van de laatste adviezen is: ga niet stilzitten. Hoevaak ik de vraag al gekregen heb hoe kom jij je dagen door? 

In het begin vrij makkelijk: in bed met daaromheen elke dag veel artsen. Dit werd al anders in het revalidatiecentrum. Ik heb nooit stil kunnen zitten en ben altijd erg gemotiveerd geweest. Stilzitten maakt je zwakker, mentaal en fysiek. Ja die twee staan met elkaar in verbinding. Ik geloofde die zweefende gedachte ook nooit, maar heb het nu zelf ondervonden. Wanneer je niet lekker in je vel zit ga je dit fysiek merken en vice versa. 

 

In de vogellanden trainde ik achter elkaar door. Ook na het avond eten nog even met de krukken proberen te lopen, nog even gewichtheffen in het sportcentrum en daarna maar bij de groep aansluiten. Spelletjesavond had ik gemist maar even een kop koffie samen is ook heerlijk. 

 

Vanaf het moment dat ik thuis kwam had ik het geluk, zoals beschreven in mijn vorige blog, dat mijn schoonouders en vriendin wilde beginnen met een zorgboerderij en dat ik al het zakelijke op mij kon nemen, elke dag was ik er wel mee bezig. Website maken, documenten uitpluizen van de notaris, accountant en gemeente. Elke dag leerde je meer en kon ik mijn hersenen weer aan het werk zetten, ook op universitair niveau, investeren in jezelf. 

 

Daarna ben ik ook begonnen met nog een studie. Wanneer ik die afgerond ben, begin ik er nog een denk ik. Dat ligt eraan hoelang ik nog in deze molen zit, hierover meer in mijn volgende blog. Ook vrijwilligerswerk passeerde de revue. (wijze mensen die bejaarden) 

 

Samenvattend: ga niet stilzitten maar investeer in jezelf. Mocht dit fysiek even niet kunnen doe dit dan mentaal. Wat je nu investeert wordt later weer van onschatbare waarde. Ik heb eigenschappen ontwikkeld die ik anders nooit ontwikkeld had, eigenschappen die niet te leren vallen. Eigenschappen die ik later weer in mijn werk kan gebruiken.

 

7. Zet doelen!

Groot of klein, maar zet doelen. Het is veel makkelijker ergens naar toe te werken. Het ziekenhuis vertelde mij in het begin dat ik nooit meer goed kon lopen, mijn enkel nooit meer kon gebruiken en niets meer zou voelen. Ik geloofde het niet en heb doelen uitgezet. Lange termijn (bij mij ongeveer een maand, maar nooit reëel, probeer dit wel te doen. Ik gebruikte de tegenslagen juist om een ander pad te bewandelen) en korte termijn. En daarna: WERK, VECHT en ZET DOOR! Laat je niet gek maken door andere, geloof in jezelf. Ik heb al laten zien dat mijn enken het weer doet, ik ''gewoon'' loop (wordt nog aan gewerkt) en veel dingen weer voel. De artsen stonden versteld.  

 

Ten slotte wil ik afsluiten met een aantal manieren om over een tegenslag heen te komen:

 

1. Zie iets moois in elke situatie. 

Iedereen nadeel heeft zijn voordeel (lekker cliché ook). Door bij elke tegenslag de waardevolle en positieve kant op te zoeken, is een tegenslag beter op te vangen en te verwerken. Leer en relativeer. 

 

2. Alles gebeurt met een reden. 

Voor veel mensen zal dit lastiger zijn. Ik haal dit vooral uit mijn geloofsovertuiging. Wanneer je gelooft dat alles met een reden gebeurt in plaats van toeval kan beter omgaan met een tegenslag. Wanneer je niet gelooft in toeval geloof je dat een gebeurtenis bedoelt is om te groeien en sterker te worden als mens. (natuurlijk denk ik, moest dat dan op deze manier, een gebroken arm had ook gekund) maar daar had ik niet zoveel van geleerd.

 

3. Schrijf!

Mijn eerste blog vond ik nog lastig om te schrijven, alles kwam weer naar boven en ik moest toch even slikken. Maar nu merk ik dat het vele malen makkelijker gaat. Schrijven helpt je anders na te denken over bepaalde situaties. Het helpt je te relativeren en het een plek te geven. 

 

4. Probeer te beseffen dat het tijdelijk is. 

Helemaal niets in het leven is permanent en wanneer dat dan toch zo lijkt, leer er dan mee leven. Je leeft maar een keer. Het leven is niet permanent, de planeet is waarschijnlijk niet eens permanent. Ik wet dat ik makkelijker praten heb dan iemand die ongeneeslijk ziek is. Toch zie je vaak bij zulke mensen dat ze pas écht gaan leven wanneer het einde nadert. Ook die problemen zijn niet permanent. 

 

5. Dit klinkt erg spiritueel. En dat is het ook! :)

Mediteer! dat hoeft echt niet op een kussentje met wierook en bepaalde muziek. Ikzelf heb dit vaak wanneer ik alleen in de auto zit. (wacht, niet je ogen dicht doen, let op de weg!) Weer door muziek kan ik mijn hoofd leeg maken, alles relativeren en nadenken over wat je nog wilt of hoe je bepaalde problemen oplost. Onder de douche is ook vaak een goede plek!

 

6. Tenslotte: het sleutelwoord.

RELATIVEER! Plaats je problemen in een groter geheel en zie hoe klein en betekenisloos je meeste problemen zijn. Ikzelf heb dit geleerd in het revalidatiecentrum en later nog een keer. In het revalidatiecentrum was een man met bepaalde problemen die het bijna niet overleeft had, ook een jongen van mijn leeftijd die al een been miste en nog zo positief was. Op die momenten dacht ik, ik heb nog geluk, het kan altijd erger. Nee, ik cijfer mijzelf niet weg, maar relativeer gewoon. Een tijdje geleden kreeg een kennis van mij te horen dat ze kanker had. Ze vraagt mij wel eens hoe het gaat. Vergelijken hoeft niet, iedereen ervaart zijn of haar probleem anders, maar nadat ik het vergeleek en daarna relativeerde gaf het mij een bepaalde rust. Het kán altijd erger. Vecht voor wat je wil bereiken!